เริ่มเปิดขึ้นมาด้วย
ผมกำลังเดินกับเพื่อนอีก 2 คนข้ามถนนแล้วคุยกันว่าผมจะได้เป็นวีและพูดถึงตัวละครตัวละครนั้น
ระหว่างที่ผมเดินข้ามถนนอยู่ผมก็โดนรถชนไปเกิดใหม่ต่างโลก
//////////////////////////////
ณ ใต้ทะเลสาบ
ผมรู้สึกตัวคือ ผมยืนยื่นมือขึ้นมาข้างหน้า
แล้วมันก็แบบมีความจำในอดีตตาชาติกลับมา
แล้วก็กำมือ
แล้วออกมาจากทะเลสาบ
//////////////////////////////
แล้วก็เป็นแบบผมกางหนังสือนิทาน
และเล่านิทานเรื่องนี้ให้คนอื่นฟัง
เล่าถึงหงค์ปีกหักตัวนึงมันปีกหักมาตั้งแต่เกิดนางมองเพื่อนครอบครัวทุกๆคนรอบตัวนางโบยบินบนผืนฟ้านางปรารถนาที่จะโบยบินเช่นกันหน้างานทุกวันนางจะขึ้นไปบนผาอยู่ที่สูงเพื่อจะโบยบินแต่สุดท้ายนางก็ตกมาอยู่ดี นางทำอย่างนี้มานานแสนนานโดยที่คนรอบตัวไม่คิดค่าถึงสิ่งที่นางพยายาม
แล้ววันๆนึงหงส์ตอนนั้นก็ตกลงไปในทะเลสาบ มันเหนื่อยทั้งกายที่ฝึกมาทั้งวันและเหนื่อยกับใจที่คนรอบข้างไม่เห็นค่า นางพยายามโปรกปีกตีน้ำเพื่อหลุดมาจากทะเลสาบนั้น สุดท้ายแล้ว...
นางก็จมลงใต้ทะเลสาบผืนนั้น
//////////////////////////////
แล้วผมก็จะพูดว่า ช่างน่าขันไหม
ต่อให้คนคนนึงพยายามมากเท่าไหร่ก็ตาม บอกให้พูดว่าไม่สนใจเสียงรอบข้างก็ตาม มันช่างน่าขันกับชะตาน่ะ แต่ข้าเห็นค่าแห่งความพยายามของนางนะ
มาเถอะเหล่าพวกหงค์ทั้งหลาย
ยื่นมือมากับข้าและเดินทางไปด้วยกัน ขำขันไปกับชะตาสนุกกับความเป็นมนุษย์
/////////////////////////////